นางวรรณคดีที่พัวพันกับสัตว์

  นางเงือก

     

       นางเงือก เป็นพระมารดาของสุดสาคร มีเชื้อสายเงือกน้ำ (ครึ่งบนเป็นคนครึ่งล่างเป็นปลา) นางถือกำเนิดมาท่ามกลางเกลียวคลื่นน้ำเขียวกระจ่างราวเกล็ดเพชรของท้องทะเลกว้าง ภายใต้สายลมละมุนและแสงแดดอันอบอุ่น

นางเอื้อย

        นางเอื้อยนางเอกเรื่อง ปลาบู่ทอง นางเสียรู้นางขนิษฐี (แม่เลี้ยง) จนตกลงในกระทะน้ำเดือดที่ตั้งอยู่ใต้ทุนบ้าน แต่นางก็ไม่ได้สิ้นใจในกระทะน้ำเดือด ร่างของนางได้กลายเป็นแขกเต้าแล้วบินหนีไป

นางสุพรรณมัจฉา

     
      นางสุพรรณมัจฉา เป็นพี่น้องร่วมบิดากับนางสีดา และก็เป็นผลมาจากความเจ้าชู้ของทศกัณฐ์โดยแท้ นางจึงมีร่างเป็นปลาอย่างอย่างมารดาและกายช่วงบนยักษ์เหมือนทศกัณฑ์

นางอุทัยเทวี

ณ เมืองบาดาล ธิดาพญานาคตนหนึ่งต้องการอยากจะออกมาพบเจอกลับโลกภายนอก จึงแอบหนีมาเที่ยวยังเมืองมนุษย์ และได้เกิดพบรักกับรุกขเทวดารูปงามที่สิงสถิตอยู่   ณ ต้นไม้ริมสระน้ำ ด้วยความรักที่มีให้แก่กัน ธิดาพญานาคจึงได้ตั้งครรภ์และคลอดลูกออกมาเป็นไข่หนึ่งฟอง นางได้ใช้จึงสไบห่อไข่และพ่นพิษคุ้มครองไข่เอาไว้ก่อนจะกลับลงสู่เมืองบาดาลดังเดิม และหวังว่าลูกของตนจะปลอดภัยจากอันตรายทุกประการแต่ก็ไม่เป็นเช่นนั้น เพราะเมื่อเวลาผ่านไป ไข่ก็ฝักเป็นเด็กน้อยออกมา แต่ระหว่างที่เด็กน้อยกำลังจะลืมตาดูโลก บังเอิญมีนางคางคกผ่านมาเห็น และแอบกินไข่จนตายด้วยพิษของนางพญานาค เด็กหญิงที่เพิ่งเกิดลืมตามาเห็นนางคางคกก็คิดเอาเองว่านางคางคกเป็นแม่ของตน     จึงได้อาศัยอยู่ในซากคางคกเน่าๆ นั้น ต่อไป จนกระทั่ง มีตายายคู่หนึ่งบังเอิญผ่านมาเห็นเด็กน้อย ก็เข้าช่วยเหลือเลี้ยงดูด้วยความสงสาร และตั้งชื่อให้ว่า “อุทัยเทวี”

นางแก้วหน้าม้า

     แก้ว เป็นผู้หญิงที่มีหน้าตาเหมือนม้า ชาวบ้านจึงเรียกว่า แก้วกน้าม้า แม้จะเป็นหญิงที่เรียกได้อย่างเต็มที่ว่าอัปลักษณ์ที่สุดแห่งนครมิถิลา แต่นางมีความสามารถพิเศษอย่างหนึ่ง คือ สามารถรู้ล่วงหน้าว่า ลม ฝน จะมาเมื่อไร ที่ไหน ใครทำนาล่มนาแล้ง นางก็บอกที่เหมาะสม อุดมสมบรูณ์ให้ย้ายเสีย

ที่มา : หนังสือกุลสตรีไทย นางในวรรณคดี มาลัย